Meer weten?

burgercoöperatie

Een (burger)coöperatie is een autonome vereniging van personen die vrijwillig samenwerken om hun gemeenschappelijke economische, sociale en culturele doelstellingen te realiseren via een onderneming waarvan ze samen eigenaar zijn en die ze democratisch controleren.  (vrij naar “ica.coop/…/what-is-a-cooperative”)


Een bedrijf …
Een burgercoöperatie is een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, sinds januari 2019 als “cv” afgekort (maar voorheen gekend als cvba). Kortom, een burgercoöperatie is een volwaardig bedrijf zoals een bv (vroeger bvba) of een nv, en is eigendom van zijn aandeelhouders, coöperanten of vennoten genoemd.

… maar niet zoals elk ander:
Maar anders dan bij een bv(ba) of een nv KAN een cv(ba) nooit gecontroleerd worden door een klein groepje mensen. Daar heeft de wetgever als volgt voor gezorgd.
1. Niemand mag van een bepaalde cv(ba) voor meer dan 25.000 euro aan aandelen bezitten. Bij Vlaskracht zijn dat 100 aandelen van €250.
2. Bovendien heeft iedereen evenveel stemrecht, of je nu 1 of meerdere aandelen bezit.
Daardoor kan een klein groepje mensen, laat staan een individu, nooit een meerderheid aan aandelen en aan stemrecht bezitten en zo beslissingen forceren of substantiële delen van de winst opstrijken.

Aandelen kopen om te profiteren van de beursevolutie, om te speculeren of om substantieel winst op te strijken heeft geen zin, want:
3. Een aandeel van een cv(ba) behoudt steeds haar waarde.
4. Een dividend mag per jaar nooit meer bedragen dan 6% van de waarde van het aandeel.
Je koopt een aandeel dan ook alleen als je je verbonden voelt met de waarden en doelen van de coöperatie en als je er mee akkoord gaat dat de winst van die coöperatieve onderneming in de eerste plaats gebruikt wordt om die doelen te realiseren.

Daardoor zijn de vele coöperanten dus “gedoemd” om samen te werken aan de gemeenschappelijke doelen en om rekening te houden met elkaar, en om op lange termijn te denken en handelen. Op korte termijn winst innen is bijvoorbeeld onmogelijk.


Energiecoöperaties

Een energiecoöperatie richt zich op het bevorderen van een duurzame energievoorziening. In de Verenigde Staten bestaan energiecoöperaties al sinds 1935, maar deze richten zich niet exclusief op duurzame energie. Sinds 1980 ongeveer, maar vooral na 2000, ontstaan in Nederland en België veel dergelijke samenwerkingsverbanden van burgers – soms ook samen met bedrijven en gemeenten – die zich inzetten voor opwekking, transport en gebruik van duurzame energie in collectief beheer.

(veel) meer weten? https://nl.wikipedia.org/wiki/energiecoöperatie

Vlaskracht ondertekende het klimaatpact van de Vlaamse Overheid (LEKP)

ICA principes, NRC-erkenning

Door de principes van de internationale coöperatieve alliantie, ICA, te respecteren verankeren we het coöperatief gedachtengoed in het DNA van onze coöperatie.
Vlaskracht is ook erkend door de nationale raad van coöperaties, NRC, een extra keurmerk voor onze aanpak.


ICA principes

Bij Vlaskracht zijn we zo overtuigd van de kracht van de ICA principes, dat we ze letterlijk hebben opgenomen in onze statuten. Coöperaties die deze principes onderschrijven garanderen:

1. Vrijwillig en open lidmaatschap
2. Democratische controle door de leden
3. Economische participatie vanwege de leden
4. Autonomie en onafhankelijkheid
5. Onderwijs, vorming en informatieverstrekking
6. Samenwerking tussen coöperaties
7. Aandacht voor de gemeenschap


NRC-erkennning

Vlaskracht stelde ook alles in het werk om te voldoen aan de voorwaarden voor een NRC erkenning, die het dan ook verkreeg op <datum>

samen werken

Samenwerking zit in ons DNA en ook in dat van de andere energiecoöperaties. Verenigd onder de noemer “REScoop” vinden de energiecöperatieves uit Vlaanderen, België en zelfs Europa elkaar en worden samen steeds sterker.


In Vlaanderen zijn er op vandaag een kleine twintig “and counting”. Ecopower en Beauvent zijn de grote broers.

Vlaskracht is samen met de meeste andere Vlaamse energiecoöperaties lid van REScoop Vlaanderen.

4 redenen om mee te investeren

Mee investeren is mee beslissen over jouw energie.
Dat kan op verschillende manieren: door aandelen te kopen en dus coöperant (vennoot) te worden, en door als vrijwilliger mee te werken aan de 1001 dingen die bij ondernemen komen kijken.

Er zijn 4 excellente redenen om dat te doen:
1. Jouw centen en tijd worden gebruikt om installaties te bouwen en te beheren die duurzame energie produceren, zoals zonnepaneel installaties, windmolens & warmtenetten.
2. Duurzame energie opgewekt uit hernieuwbare bronnen is de beste manier om een fundamenteel antwoord te bieden aan de snel ontsporende klimaatproblemen.
3. De opbrengsten uit de verkoop van de duurzame energie vloeien terug naar de mee investerende burger. Naar onze portemonnee dus. Dit is een belangrijk element in de strijd voor het behoud van onze eigen lokale welvaart.
4. Zo vecht je met ons mee voor het klimaat en voor betaalbare energie, kortom zo help je mee de toekomst veilig stellen voor ons en wie na ons komt.

Coöperant (vennoot) worden?
Je kan op elk moment coöperant (vennoot) worden door 1 aandeel te kopen van onze coöperatie. Bij elke kapitaaloproep die Vlaskracht lanceert om nieuwe projecten te financieren, zal je uitgenodigd worden om extra aandelen van (€250) aan te kopen tot je het maximum van 100 aandelen hebt bereikt.

vrijwilliger worden?
Dat kan uiteraard ook op elk moment. Stuur ons gewoon een berichtje.

duurzame energie

Energiegebruik is duurzaam als gebruik wordt gemaakt van de overvloedige energie waar we over kunnen beschikken die komt uit onuitputtelijke energiebronnen of de hernieuwbare energiebronnen zonder ze ooit uit te putten. ‘Overvloedig’ mag je daarbij letterlijk nemen.  En ‘ooit’ is gelijk aan de eerstvolgende miljarden jaren …


Onuitputtelijke bronnen: er zijn er heel wat!

1. Zonnepanelen oogsten rechtstreeks van de zon. En de zon, dat is onze voornaamste echt onuitputtelijke energiebron. Die houdt het immers nog zo’n 5 miljard jaar vol!

2. Windmolens, waterkracht en golfslagcentrales horen echter ook in dit rijtje thuis, want wind, stroming en golven worden aangedreven door zonnewarmte. Via dergelijke installaties oogsten we dus onrechtstreeks de onuitputtelijke zonne-energie.

3. Getijdencentrales teren dan weer op de heen-en-weer gaande beweging van zeeën en oceanen omdat de aarde elke dag onder de maan door draait. En aangezien de aarde dat zal blijven doen tot de zon haar binnen 5 miljard jaar opslokt, mag je aardrotatie dus ook best een onuitputtelijke energiebron noemen.

4. Geothermische installaties tenslotte vangen warmte die uit de kern van de aarde naar de aardkorst sijpelt. Die kernwarmte komt ruwweg half om half van de restwarmte uit de vorming van de aarde een kleine 5 miljard jaar geleden en van het uiteenvallen van radioactieve materialen in de aardkern. Ook deze warmtebron is nog miljarden jaren beschikbaar.


Hernieuwbare bronnen: onuitputtelijk bij gebruik met mate

5. Alle leven op aarde gedijt dankzij de zon: het groeit en bloeit in absolute overvloed.
Daarom kunnen we bijvoorbeeld plantaardig restmateriaal in biomassacentrales vergisten waarbij methaan vrijkomt dat verbrand wordt. De hitte drijft stoomturbines aan die elektriciteit opwekken. Als dat plantaardig materiaal afkomstig is van resten uit de voedselketen of van planten die in een even hoog tempo gekweekt worden als ze worden opgestookt zonder biotopen te verstoren, voedselproductie te hinderen of akkers uit te putten, dan is ook dit een hernieuwbare energiebrond die met recht en rede duurzaam mag genoemd worden.

adieu fossielen

Fossiele brandstoffen hebben de ontwikkeling van onze maatschappij een enorme boost gegeven en veel welvaart gebracht, dat kan en moet niet ontkend worden. Maar ze zijn ook de oorzaak van een gigantisch klimaatprobleem en zorg(d)en voor veel ellende en ongelijkheid in de wereld.


Daarom moeten ze dríngend de wereld uit …

Aardolie, aardgas, steenkool en bruinkool zijn wat we noemen fossiele brandstoffen.
Ze bevatten hoofdzakelijk koolwaterstofverbindingen die zijn ontstaan uit overblijfselen van plantaardig en dierlijk leven die miljoenen jaren geleden in diepe aardlagen zijn weggezonken en daar werden blootgesteld aan extreme druk en hoge temperaturen.
Omdat deze koolwaterstoffen vrij eenvoudig te ontginnen zijn, een zeer hoge energie/volume verhouding hebben en zich eenvoudig laten transporteren heeft het gebruik ervan een zeer hoge vlucht genomen en enorme technologische en van daaruit ook maatschappelijke ontwikkelingen mogelijk gemaakt.
Helaas is de keerzijde van de medaille (roet)zwart.
Het zwarte goud, zo gemakkelijk toe te passen, leidde tot een wereldwijde olie afhankelijke economie die de fossiele brandstoffen in enorme hoeveelheden gebruikt en verbruikt.
Dat ongebreidelde aspect veroorzaakt(e) onhoudbare problemen:
– wereldwijde opwarming door de bij verbranding vrijkomende koolstofdioxide
– ecologische ontwrichting door de vervuiling die ontstaat bij ontginning, bij verbranding en bij het in de natuur verzeilen van die andere fantastische toepassing uit fossiele brandstoffen: kunststoffen
– politiek ontwrichting door kapitaal- en machtsconcentratie bij de partijen die de controle over de voorraden en de verwerking verkregen
– economische ontregeling door de grootschalige subsidies van overheden aan de olie industrie en het niet aanrekenen van de schade veroorzaakt door klimaatontsporing, gezondheidsproblemen bij mens en natuur, sanering van vergiftigde gebieden, …
En fossiele brandstoffen zijn bovendien niet duurzaam, hoewel ze strikt genomen vormen van opgeslagen zonne-energie zijn. Het vergde immers miljoenen jaren om ze te vormen terwijl ze in een onvergelijkbaar tempo worden verbruikt, waardoor de voorraad ooit opraakt.
Dat naast alle goed zichtbare (re)acties tegen fossiele brandstoffen en voor duurzame alternatieven ondertussen bijvoorbeeld pensioenfondsen hun belangen in de olie industrie afbouwen, laat vermoeden dat het einde van het tijdperk van het zwarte goud in zicht komt.
Vraag is alleen of en hoe de mens het zal overleven.
verder verdiepen?

… en dat kan!

Hogerop op deze webpagina staan een hele resem hernieuwbare bronnen van energie opgesomd die putten uit de onuitputtelijke hoeveelheid warmte uit de aarde en licht en warmte van de zon.
En zuinig moeten we niet zijn, even goochelen met cijfers.

We gebruiken met zijn allen samen zo’n 160.000 miljard kilowattuur energie per jaar, warmte en elektriciteit samen.
Dat is niet min. De aarde echter ‘lekt’ continu 47.000 miljoen kilowatt, dat is meer dan 400.000 miljard kilowattuur per jaar, 2,5 keer zoveel. Toegegeven, we kunnen dat onmogelijk allemaal opvangen, dus met aardwarmte alleen raken we er nooit.
Maar de zon, tja, die straalt continu 150.000.000 miljoen kilowatt licht en warmte af op de aardse atmosfeer. Dat komt overeen met 1,35 miljoen miljard kilowattuur per jaar, 8.000 keer zoveel als we jaarlijks nodig hebben …

Zelf eens narekenen?
Klik dan hier en hier.
(Engelstalige sites)

Gaat het je duizelen bij zoveel cijfergeweld?
Geen probleem: onthou gewoon dat we onze energiehonger voor altijd kunnen stillen indien we slechts 0,0125 % van de energie die de zon op aarde instraalt kunnen opvangen.
Nul komma nul 125 procent, dat is heeeeel weinig.
Zo weinig:

Dat moét kunnen, toch?